گلبرگي از گلستان وجود
اميرسپهبد شهيد علي صياد شيرازي، در سال ‪ ۱۳۲۳‬هجري شمسي، در -كبود گنبد> از توابع شهرستان در گز، در شمال خراسان، در خانواده‌اي مذهبي ديده بر اين دنياي خاكي گشود. پدرش از عشاير فارس بود كه به استخدام ژاندارمري درآمده و سپس به ارتش منتقل شده بود. وي از جاذبه‌اي خاص برخوردار بود و از اين رو، علي تحت تاثير پدر، از كودكي به شغل نظامي و ارتش علاقه مند شد . دوران كودكي‌اش را به علت شغل پدر در شهر مقدس مشهد و دوران جواني اش را در شهرهاي گرگان، شاهرود، گنبد و آمل گذرانيد و در طي اين سال ها، تحت تاثير جو مذهبي خانواده، ريشه‌هاي علاقه مندي به مذهب و ولايت، در عمق جانش پاي گرفت.

تحصيلات
شهيد علي صياد شيرازي، پس از پايان آخرين سال دوره متوسطه در دبيرستان امير كبير تهران، در سال ‪ ۱۳۴۳‬وارد دانشكده افسري شد وسه سال بعد، پس از اخذ درجه ليسانس، از دانشگاه افسري فارغ التحصيل شده و براي به پايان رسانيدن دوره مقدماتي توپ خانه، عازم اصفهان گرديد. در سال ‪ ۱۳۵۱‬پس از اتمام آموزش زبان انگليسي در تهران، به دليل لياقت‌ها و دقت هايش در كار، براي تكميل تخصص‌هاي توپ خانه، از طرف ارتش، عازم آمريكا شد تا دوره هواسنجي بالستيك را بگذراند. او پس از بازگشت ازآمريكا، به عنوان استاد در مركز آموزش توپ خانه اصفهان به تدريس پرداخت.

حضور در ميدان رزم قبل از انقلاب
شهيد صياد شيرازي، پس از آن كه دوره مقدماتي توپ خانه را در اصفهان طي كرد، مدتي در مناطق غرب كشور و در مشاغل افسر ديده بان توپ خانه، معاون آتش بار، فرمانده آتش بار و بعد هم در لشكر ‪ ۸۱‬كرمانشاه، به خدمت پرداخت.

وي كه پس از فارغ التحصيلي از دانشگاه افسري، با درجه ستوان دومي وارد ارتش شده بود، هم زمان با پيشرفت در زمينه‌هاي شغلي، به فعاليت‌هاي خويش در زمينه‌هاي مذهبي ادامه داد و انجمن اسلامي مركز توپ خانه اصفهان را تاسيس كرد و با گروه‌هاي توپ خانه ‪ ۴۴‬و ‪ ۵۵‬اصفهان و هوانيروز و پايگاه هشتم شكاري اصفهان، ارتباط برقرار نموده و تشكيلات مذهبي اين پادگان‌ها را هدايت مي‌نمود.

شهيد و فعاليت‌هاي پس از انقلاب
شهيد صياد شيرازي در رديف اولين فرماندهاني بود كه وارد كردستان شد و شهيد دكتر چمران را در حل بحران پديد آمده در غرب كشور، ياري نمود. طرح هايي كه باعث شكستن محاصره شهرهاي سنندج، پادگان مريوان، بانه و سقز شد، از طرح‌هايي بود كه شهيد در آن‌ها دخالت اساسي داشت و آن گاه كه اين طرح ها با موفقيت به پايان رسيد، با ارتقاي درجه، با درجه سرهنگي، به فرماندهي عمليات غرب كشور منصوب شد. بدين ترتيب، لشكرهاي ‪ ۲۸‬كردستان، كرمانشاه، تيپ ‪ ۲۳‬نيروهاي مخصوص، بخشي از لشكر ‪ ،۱۶‬سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و نيز نيروهاي انتظامي كردستان، همگي تحت فرماندهي وي قرار گرفت.

مسووليت‌ها در دوران دفاع مقدس
شهيد صياد شيرازي، پس از آن كه به دليل مخالفت هايش با بني صدر، درجات تشويقي‌اش توسط وي لغو و از مسووليت عمليات غرب كشور بر كنار شد، با دعوت شهيد كلاهدوز، در سپاه پاسداران مشغول به خدمت شد و تا بركناري بني صدر، به مدت چهار ماه در معاونت طرح و عمليات سپاه انجام وظيفه كرد. او پس از انتخاب شهيد رجايي به سمت رياست جمهوري، دوباره با درجه سرهنگي به ارتش فراخوانده شد و قرارگاه عملياتي شمال غربي كشور را تشكيل داد و به پاك سازي شهرهاي بوكان و اشنويه پرداخت. پس از شهادت سرلشكر فلاحي در سال ‪۱۳۶۰‬ ، با حكم امام خميني رحمه الله به عضويت شوراي عالي دفاع منصوب شد. صياد در سال ‪ ،۱۳۶۸‬به درخواست رئيس ستاد فرماندهي كل نيروهاي مسلح و با موافقت مقام معظم رهبري، به سمت معاونت بازرسي ستاد فرماندهي كل نيروهاي مسلح منصوب شد.

تشكيل هيات معارف جنگ
شهيد صياد شيرازي، در سال ‪ ،۱۳۷۲‬با حكم فرمانده معظم كل قوا، به سمت جانشين رئيس ستاد كل نيروهاي مسلح منصوب و در عيد غدير ‪ ،۱۳۷۸‬به درجه سرلشكري نايل آمد. وي در اين آخرين شغل خود، بخشي از اوقات كاري‌اش را به امور فرهنگي دفاع مقدس مي‌پرداخت و هيات پژوهشي و آموزشي معارف جنگ را تشكيل داد و به مسائل حاشيه‌اي مربوط به دفاع مقدس و ثبت و ضبط تاريخ جنگ پرداخت. او اين كار را، با هدف انتقال تجربه‌هاي جنگ به نسل جوان و دانشجويان، به ويژه دانشجويان دانشگاه افسري انجام داد.

اخلاص و شهامت سپهبد شهيد
علي صياد شيرازي، مردي در نهايت خلوص، پاك نيت و صبور بود. وي عمر با بركت خويش را، در راه خدمت به اسلام و ميهن بر ضد دشمنان و به جنگيدن با آنان سپري نمود. بزرگ مردي كه قلبش هميشه براي مردم ايران مي‌طپيد. مردي كه مردم انقلابي و نيروهاي مردمي و سپاهي در سراسر كشور، وي را با نام رزمنده‌اي شجاع و ارتشي دلاور مي‌شناختند. او كه خود را خدمت گزار مردم مي دانست و با وجود مشغله زيادي كه داشت، هرگز از پاسخ گويي به درخواست‌هاي مردمي و رسيدگي به مشكلات آنان وانمي ماند. صياد، خويش را در مقابل خانواده شهدا خجل مي‌ديد و در اين زمينه با خود مي‌گفت: چرا من به فيض شهادت نائل نشدم؟>
شهيد و خانواده
جايگاه شهيد صياد شيرازي، به اندازه‌اي بزرگ است كه كم تر كلامي قادر به بيان آن است. دختر شهيد درباره برخورد پدرشان با اعضاي خانواده مي‌گويد:
-با توجه به گسترده بودن حجم كار پدرم، رسيدگي ايشان به امور خانواده در اوقات فراغت، از جمله كارهاي در خور توجه ايشان بود>. صياد با وجود مشغله زياد كاري، به خانواده خود توجه خاص داشت. حتي گاهي جارو به دست مي‌گرفت و در نظافت و كارهاي خانه به همسر خويش كمك مي‌كرد. فرزندان خويش را به خواندن نماز اول وقت توصيه مي‌نمود. در طي هشت سال جنگ، به علت حضور مداوم در جبهه‌هاي نبرد عليه دشمنان، نمي‌توانست آن چنان كه بايسته و شايسته است، به امور فرزندان خود رسيدگي كند، اما پس از جنگ، با وجود تمام كارهايي كه داشت، در ايام استراحت، تمام وقت خويش را صرف خانواده مي نمود.

ويژگي‌هاي اخلاقي
شهيد صياد شيرازي، فردي مومن و متعهد راستين به اسلام و تشيع بود. بزرگ مردي كه هر كاري را با نام خدا و دعا براي فرج آقا امام زمان(عج) شروع و با دعا براي سلامتي و عزت رهبر معظم انقلاب به پايان مي‌برد. وي به شهادت اعضاي خانواده و همكاران و اطرافيانش، هميشه با وضو بود و براي تصميم گيري در كارهاي مهم و اساسي، ابتدا دو ركعت نماز به جاي مي‌آورد. بنابر سفارش امام خميني رحمه الله هميشه دوشنبه‌ها و پنج شنبه‌ها را روزه مي گرفت. اوقات كاري‌اش و شروع و پايان جلسات اداري‌اش با اوقات شرعي منظم شده بود. به نماز شب بسيار مقيد بود و ساده زيستي و دوري از تجملات و تكبر و ريا، از خصوصيات ويژه اخلاقي آن شهيد بود. صياد، نمونه‌اي از يك افسر و فرمانده منضبط، جدي و سخت گير، و البته مورد علاقه زيردستانش بود.

شهادت
امير شهيد علي صياد شيرازي، حديث دلدادگي را با شكوه و جاودانگي تمام، پس از سال‌ها جست وجوي شيرين شهادت، سرانجام در تاريخ ‪ ۲۱‬فروردين ‪ ۱۳۷۸‬هجري شمسي، مصادف با ‪ ۲۳‬ذيحجه ‪ ۱۴۱۹‬هجري قمري، در ساعت ‪ ۶/۴۵‬صبح به نمايش گذاشت. وي كه بيست سال در پي صيد گران بهاي شهادت، دشت و دمن و شرق و غرب كشور از پاوه تا چزابه و فاو را طي كرده بود، سرانجام در كمند زلف يار گرفتار آمد و جام عشق لايزال الهي را مستانه سركشيد. و با تن پوشي از ياس و ارغوان راهي بهشت شد و امروز، همه شكوفه‌هاي بهاري، از داغ سترگ شقايق درسوز و گدازند.

گزيده‌اي از وصيت نامه شهيد

شهيد صياد شيرازي، در قسمتي از وصيت نامه اش، چنين نوشته است: -پروردگارا